…öğrendim


hazmetmeden, affetmeden, affedilmeden, kafanızdaki binlerce soruya cevap bulmadan, hak ediş için direnmeden, öc almadan, nefret etmeden, nefesinden vaz geçmeden, nefsinden ödün vermeden, sahtelikle beslenmeden, yalan bir dünyada rol seçmeden, sürece direnmeden SADECE DURARAK kendi kayıplarınızla var olabileceğiniz gerçeğini kabul edemezmiydiniz?

yada

yaralarınız hiç bir şey yapmadan da iyileşmezmiydi?

denedim!…

hem de çok denedim.

Ben! beni ben yapan değerlerimden beslendim, kalbimi de vicdanımın hafifliğiye güçlendirdim ve sanırım bunu da başardım…

en çok da sabrederek ve sürece güvenerek ruhumu dinlenlendirdim

gücüm yetmediğinde de DİRENMEMEYİ, yoruldum dediğimde DİNLENMEYİ de yeni öğrendim…

*gülümsüyorum yeniden…Ama bu sefer KENDİME

lizaçakır

obikaramel

Yorum bırakın