Kendi iç sesinizi duymayı unuttuğunuz oldu mu hiç? Yada sürekli ihtiyaçlarınızı ertelediğiniz… Ruhumuzu beslemek yerine sadece görevleri tamamlamaya odaklandığınız süreçte hayat “DUR!”komutuyla sizi olduğunuz yere sabitledi mi? bu noktada, ben bunu neden daha önce göremedim dediğiniz olmadı mı ?

bitmeyen yorgunluklar, isteksizlikler, huzursuzluklar, kırgınlıklar, tabiki kızgınlıklar vs vs …. en önemlisi de ertelenen onlarca olasılıklar, ilerleyen zamanda koskocaman KEŞKElere dönüşmedi mi …

şimdi: “Dur ve yeniden bak” olanlara, olmayanlara ve olması muhtemel olasılıklara…:)))

lizaçakır