gelseydin bir gün belki kalplerimizi koyardık masaya yükümüz hafiflerdi biraz…

önce uzunca bakışırdık belki arada biraz da gülüşürdük… ilk ben açardım kalbimin düğümünü “gık” çıkar mıydı bilmem…sonra belki sen başlardın… kim bilir belki iki damla gözyaşı bile düşerdi masaya ama kimse anlamamış gibi yapardı…sorsa eşlik etmek icab ederdi çünkü… Belki bir dal sigara yakılırdı ortaya bir söyler bir tüterdik belki…

Sonra…

sonra mı?….gece sabaha dönerdi ya gün kavuşurdu güneşine… biz de kavuşurduk belki kim bilir…

ha! yine gece olmazmıydı? dersin tabiki olurdu,olurdu elbet gece ama gün bilirdi ne olursa olsun kavuşacaktı güneşe bunu bildiği için ağır gelmezdi hiçbir gece ….

gidemeyenlere sevgilerimle 😉

lizaçakır