Gerçekten güçlü olmak istediniz mi?

Ben hiç istemedim mesela …

Güçlüsün denildikçe şişen egomun altında ezilmek istemedim…Yada güçsüzlüğümü kimse görmesin diye üzerime giyindiğim o ağır “güçlüyüm” kalkanıyla yaşamak da hiç istemedim. Sırtımdaki yükle ayaklarım yalpalarken yolumdan şaşmamak için tek başıma ettiğim mücadelem hayatla değildi ki; bana hediye edilen gücümleydi aslında…

NEDEN?

… sen çok güçlüsün, sen o kadar güçlüsün ki “ben sana destek olmak istemiyorum” diyemedikleri için mi?

… sen çok güçlüsün, sen o kadar güçlüsün ki “ne yaptıysam bilerek isteyerek seni hiç düşünmeden bencilce yaptım” diyemedikleri için mi?

… sen çok güçlüsün, sen o kadar güçlüsün ki “ben, sen ve senin mücadelenle ilgilenmiyorum; benim için önemsizsin” diyemedikleri için mi?

…

Başka seçenek sunuldu mu size? ( sunulduysa çok şanslısınız, gidin sarılın o kahramanınıza…)

…

mesela “sen güçlü olmak zorunda değilsin…” gibi…

Güçlü olmadan da her yükün altına girmeden de bir başarı elde edilemez miydi? Güçlü olmadan da huzurlu mutlu yaşayabilmenin bi formülü yokmuydu?

Kimse bu seçenek için özverili olmak istemediği için mi güçlü olmak zorunda kaldık?

Şimdi bir daha düşünsek mi?

GÜÇLÜMÜYÜZ GERÇEKTEN?

yoksa

GÜÇLÜ OLMAK ZORUNDA MI BIRAKILDIK?

hayatımızda bize destek olduğunu düşündüğümüz EN KIYMETLİlerimizden …

lizaçakır